Ontwerp1

Ontwerp 1

Ontwerpen op het gehoor voor het gehoor

De audiokabel van Q-sinus is een kabel die op het gehoor werd ontwikkeld! Voor velen is dat maar een schamel uitgangspunt. Wie spendeert er nu geld, tijd, energie en vergeefse moeite aan de ontwikkeling van zoiets simpels als een afgeschermde kabel waar alleen maar een audiosignaal doorheen moet? Hiervan zijn er bovendien al honderden zo niet duizenden in alle mogelijke maten en kwaliteiten in omloop. En dan op het gehoor nog wel, hoe geschift zijn we bij Qsinus eigenlijk of zijn we dat misschien toch minder dan het lijkt?.

Er is niemand die ons precies kan vertellen aan welke electrische eisen een goed klinkende audiokabel moet voldoen, al denkt menigeen dit wel te pretenderen. Het gedefinieerde antwoord op deze vraag blijft achterwege en wordt geheel onbewust omzeild met uiteenzettingen over in- en uitgangsimpedanties, capaciteit, weerstand en inductie, hetgeen nog kan worden aangevuld met blokgolf en zaagtandmetingen. Hoewel deze gegevens er natuurlijk wel terdege toe doen mogen kabels derhalve helemaal niet "klinken"; je kunt aan dit soort "simpele dingen" slechts meten, punt uit! Nochtans houdt genoemde waslijst die ene vraag staande bij ons criterium: HOE KLINKT HET?

Vanuit de electronica mag deze vraag blijkbaar alleen worden gesteld als vooraf aan alle meettechnische voorwaarden is voldaan. Onze samengestelde vraag hierbij is, aan welke meettechnische voorwaarden dan, want de hoeveelheid beschikbare audiokabels in de markt is ronduit bizar en zouden we niet toe kunnen met een geringer aanbod als al die audiokabels waren ontstaan op basis van meetcijfers? We voegen hieraan toe dat twee verschillende kabels die hetzelfde meten nog niet hetzelfde behoeven te klinken, meestal niet zelfs.

Blijkbaar is er meer aan de hand dan in logisch simpele meetcijfers kan worden aangegeven en we het hiermee dus niet redden, al zijn wij ervan overtuigd, dat andere en preciezere meetmethoden dit zeker zou moeten kunnen. Ons mag evenwel niet worden verweten dat we de realiteit uit het oog verloren, maar daarnaast ook zeker niet de realiteit van het oor!

De electronica komt dan ook niet weg met begrippen als "subjectief", "toeval" of "suggestie". Daarvoor hebben wij niet alleen, net te vaak geluisterd en gemeten, als zouden deze begrippen niet zijn te ontzenuwen omdat er geen verschillen worden gemeten maar wel gehoord.

De praktijk leert dat onze oren vaak betrouwbaarder instrumenten zijn dan we dachten van huis uit te hebben meegekregen. Om dat te erkennen moeten we dan ook leren ze ook te gebruiken. In onze visueel ingestelde maatschappij is dat schijnbaar een uiterst moeilijke opgave, voor menigeen zelfs een niet te slechten hindernis.

Audiokabels van een verslavende klankzuiverheid